เจ้าผู้ปกครอง เป็นปรัชญาหลังนวยุคหรือไม่ ผลการวิจัยพบว่า เหตุผลของฝ่ายตรงข้ามที่สนับสนุนว่าไม่เป็น
ปรัชญาหลังนวยุค มีเหตุผล 2 ข้อ คือ 1) รูปแบบการปกครองมุ่งเฉพาะเรื่องผลประโยชน์โดยละเลยศีลธรรม และ 2) รัฐใน
รูปแบบต่างๆ ใช้เพียงกฎหมายในการบริหารปกครองประเทศเพื่อรวมศูนย์อำ นาจไว้ที่เจ้าปกครองเท่านั้น แต่ผู้วิจัยกลับคิด
เห็นตรงกันข้ามว่าเหตุผลของฝ่ายตรงข้ามทั้งสองข้อต่างมีจุดอ่อน ได้แก่ 1) ตีความแบบแยกส่วน ไม่คำนึงถึงความจำเป็น
และไม่แยกแยะเส้นแบ่งระหว่างเรื่องการปกครองกับเรื่องศีลธรรมทางศาสนา ทำ ให้เข้าใจผิดว่ามาเคียเวลลีพยายามทำลาย
ความเชื่อทางศาสนาและเน้นการปกครองโดยมุ่งผลประโยชน์เฉกเช่นกลุ่มนวยุคนิยม และ 2) ตีความไม่รัดกุม คือ นำเฉพาะ
ประเด็นที่มีประโยชน์ต่อการนำไปตีความแบบนวยุคเท่านั้น แต่ไม่มองถึงเรื่องของศีลธรรมที่เป็นเกณฑ์เสริมเพื่อให้เกิดธร
รมาภิบาลในการบริหารปกครอง และละเลยประเด็นด้านภูมิศาสตร์และวิธีการบริหารปกครองที่ต้องมีการกระจายอำนาจ
ไปยังภาคส่วนต่างๆ ทั่วประเทศ ผู้วิจัยเสนอคำตอบใหม่ว่า ความคิดทางการเมืองของมาเคียเวลลี ในหนังสือ เจ้าผู้ปกครอง
เป็นปรัชญาหลังนวยุคสายกลาง ด้วยเหตุผล 3 ประการ คือ 1) ความคิดทางการเมืองของ นิโคโล มาเคียเวลลี สนับสนุน
ให้เกิดการแสวงหาจุดร่วมสงวนจุดต่างด้วยพลังสร้างสรรค์ ปรับตัว ร่วมมือ และแสวงหา 2) ความคิดทางการเมืองของ
นิโคโล มาเคียเวลลี มีเส้นแบ่งเรื่องกฎหมายและศีลธรรมอย่างชัดเจน และ 3) ความคิดทางการเมืองของ นิโคโล มาเคียเวล
ลี มีเป้าหมายเพื่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตทั้งโดยส่วนตนและส่วนรวม"
This dissertation was a philosophical
research, the objective of which was to discuss
and find solution to the research question whether
Machiavelli’s political thought in “The Prince”
was postmodernist. The counterpart argued that
Machiavelli’s political thought in “The Prince”
could not be accepted as postmodernist due
to two reasons:- 1) his public administration
focuses exclusively on the benefits for state
without any concern for political ethics; 2) his government
approved public laws that endorsed
central administration in which administrative
power was bestowed on the supreme ruler only.
The researcher objected to their proposal and
discovered that their two arguments had defects
due to the following reasons. 1) There was a
partial and biased explanation of Machiavelli’s
political thought: they did not see the fine line that
separates the objectives of public administration
from ethics, morality and religions. Their misinterpretation
eventually led to their misunderstanding,
misjudgment and pseudo accusation that
Machiavellihad an objective to destroys religions
and concerns exclusively the public utility without
caring a violation of morality in the same way as
politico-philosophical approach of modernism. 2)
Their selective reading of Machiavelli’s text: they
did not have a holistic understanding of Machiavelli’s
political writing in “The Prince”. They draw only
parts of his writings that supported their modern
political philosophy. They ignored other parts of
Machiavelli’s text that advised the princes/ rulers/
administrators to care for moral and good
governance principles in public administration.
They failed to bring into consideration the
politico-geographical facts during Machiavelli’s
lifetime which needed the decentralization
of political power. In this research, the researcher
discovered that Machiavelli’s political thought in
“The Prince” was a kind of ‘Moderate Postmodern
Philosophy’ by three reasons. 1) Machiavelli’s
political thought supported the use of creative,
adaptive, cooperative and inquisitive powers to
reach common standpoint and to withhold the
differences. 2) Machiavelli’s political thought
indicated a divide-line between laws and morality.
3) Machiavelli’s political thought supported quality
life development of each individual and that of
the public.
