Abstract:
วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้คือ 1) การตรวจสอบสาเหตุของความวิตกกังวลในการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียนโปรแกรมภาษาอังกฤษ และ 2) เพื่อเปรียบเทียบความวิตกกังวลในการพูดภาษาอังกฤษโรงเรียนบุรีรัมย์พิทยาคมในจังหวัดบุรีรัมย์แยกตามประเภทของแต่ละโปรแกรม และ กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนทีเรียนกับครูเจ้าของภาษาจาก 3 โปรแกรม ดังนี้ นักเรียนโปรแกรมภาษาอังกฤษ (EP) 29 คน นักเรียนหลักสูตรภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารอย่างเข้มข้น (ICEP) 40 คน และ นักเรียนหลักสูตรภาษาอังกฤษสนทนา (CEP) 50 คน รวมทั้งหมด 119 คน โดยใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจงและการสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือเป็นแบบสอบถามความวิตกกังวลในชั้นเรียนภาษาอังกฤษ (FLCAS) ที่พัฒนาโดย ฮอร์วิทซ์และคณะ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลคือค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน one-way ANOVA ผลการวิจัยพบว่า 1) สาเหตุของความวิตกกังวลในการการพูดภาษาอังกฤษที่พบบ่อยที่สุดสำหรับอังกฤษ ตามด้วย ฉันรู้สึกตื่นเต้น (สั่น) เวลาที่รู้ว่าจะถูกต้องถูกเรียกในห้องเรียนภาษาอังกฤษ และหัวใจฉันวิตกกังวลทางด้านการพูดภาษาอังกฤษแตกต่างกันมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.5 โดยนักเรียน CEP มีความวิตกกังวลทางด้านการพูดภาษาอังกฤษมากที่สุด ตามด้วยนักเรียน ICEP และ นักเรียน EP
