Abstract:
วัตถุประสงค์ของการวิจัยครั้งนี้ เพื่อ 1) ศึกษาการรับรู้และการใช้กลวิธีเรียนรู้คำศัพท์ตามจริงของนักเรียนไทยที่เรียนภาษาอังกฤษในฐานะภาษาต่างประเทศ และ2) ค้นหาวิธีการ ในการเรียนรู้คำศัพท์ และกลวิธีที่นักเรียนใช้ในการค้นหาศัพท์และการจดจำความหมายของศัพท์ กลุ่มที่ใช้ในการศึกษาตัวอย่างครั้งนี้ เป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่6 โรงเรียนรมย์บุรี พิทยาคม (ราชมังคลาภิเษก) จำนวน200คนซึ่งได้มาด้วยการเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ ในการเรียบรวมข้อมูลได้แก่ แบบสอบถามกลวิธีเรียนรู้คำศัพท์ ระเบียบการคิดในใจของภารกิจคำศัพท์ และการสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง สรุปผลการวิจัยได้ดังต่อไปนี้ 1.นักเรียนในกลุ่มเป้าหมาย ใช้กลวิธีการเรียนรู้โดยการเดาจากบริบทเมื่อพบกับคำศัพท์ใหม่ๆจำนวนร้อยละ84ได้ใช้พจนานุกรมเพื่อยืนยันความหมายของคำศัพท์ที่เดาจากบริบทด้วย นอกจากนี้ นักเรียนร้อยละ81.5 ได้ใช้ความรู้เดิมที่มีอยู่ในการเดาความหมายของคำ 2.นักเรียนในกลุ่มเป้าหมายมีความโน้มเอียงที่จะศึกษาคำตามรูปแบบ เพื่อยกระดับการจดจำคำศัพท์จำนวนร้อยละ70 แต่นักเรียนร้อยละ69 ไม่ได้รักษาแนวทางในการเรียนรู้ และจดจำคำศัพท์ให้เป็นระเบียบ ไม่ได้เรียนรู้คำศัพท์เพิ่มเติมนอกเวลาเรียนอีก 3.นักเรียนที่มีความสามารถทางภาษาอังกฤษสูงที่คล้ายคลึงกับนักเรียนกลุ่มคนอื่นๆ แต่เป็นเพราะเป็นกลุ่มนักเรียนที่มีความสามารถทางภาษาอังกฤษสูง จึงสามารถใช้กลวิธีดังกล่าวเรียนรู้ได้อย่างมีประสิทธิภาพมากกว่า ข้อค้นพบจากงานวิจัยในครั้งนี้ได้เสนอแนะว่า ครูผู้สอนควรสร้างความตระหนักในเรื่องการรรับผิดชอบต่อการเรียนคำศัพท์ด้วยตนเอง และแสดงออกถึงวิธีการเรียนรู้คำศัพท์ที่แตกต่างกันในการเรียนรู้คำศัพท์ เพื่อให้สามารถพัฒนาทักษะการเรียนรู้คำศัพท์มากยิ่งขึ้น