Abstract:
การวิจัยในครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ โดยมีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาปัจจัยที่จำแนกกลุ่มทักษะการใช้ชีวิตของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฎบุรีรัมย์ 2 ) เพื่อสร้างสมการจำแนกกลุ่มทักษะการใช้ชีวิตของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม มีค่าสัมประสิทธิ์ความเชื่อมั่นของครอนบาค เท่ากับ 0.907 ใช้ขนาดตัวอย่างจำนวน 386 คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์จำแนกประเภท
ผลการวิเคราะห์ พบว่า ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อทักษะชีวิตของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ มากที่สุด คือ ปัจจัยด้านสัมพันธภาพระหว่างอาจารย์กับนักศึกษา รองลงมาคือ ปัจจัยด้านสัมพันธภาพระหว่างนักศึกษากับเพื่อน ปัจจัยด้านสัมพันธภาพในครอบครัว และปัจจัยด้านสภาพบรรยากาศภายในมหาวิทยาลัย เมื่อทำการวิเคราะห์การจำแนกประเภท พบว่า ตัวแปรอิสระที่มีความสามารถในการจำแนกกลุ่มนักศึกษา ออกเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มนักศึกษาที่มีทักษะชีวิตบกพร่องและกลุ่มนักศึกษาที่มีทักษะชีวิตไม่บกพร่อง มีทั้งหมด 5 ตัวแปร ได้แก่ นักศึกษารู้สึกว่าพ่อแม่รักใคร่กลมเกลียวกัน (C5) เมื่อเพื่อนเกิดปัญหานักศึกษาคอยให้กำลังใจและคำปรึกษา (C8 ) เมื่อนักศึกษาขอความช่วยเหลือจากอาจารย์ อาจารย์ยินดีให้ความช่วยเหลือ (C13) อาจารย์ให้ความยุติธรรมกับนักศึกษาโดยไม่เลือกปฏิบัติ (C18) สภาพห้องเรียนร้อนอบอ้าว (C24) ซึ่งสามารถเขียนสมการจำแนกกลุ่มในรูปคะแนนมาตรฐานได้ดังนี้
Zy = -1.120(C5) + 1.271(C8) + (-0.455) (C13) + 0.270(C18) + 1.033(C24)