การศึกษาผลกระทบการท่องเที่ยวต่อเศรษฐกิจชุมชน รอบปราสาทหินเขาพนมรุ้งและปราสาทหินเมืองตํ่า จังหวัดบุรีรัมย์

Abstract

งานวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลกระทบจากการท่องเที่ยวต่อ เศรษฐกิจชุมชนรอบปราสาทหินเขาพนมรุ้งและปราสาทหินเมืองตํ่า ตามกรอบ แนวคิดการทวีคูณทางเศรษฐกิจ ของ Goeldner and Ritchie (2009) ว่าการท่อง เที่ยวจะมีผลกระทบทั้งทางตรงและทางอ้อมต่อชุมชน เช่น การสร้างงาน และรายได้ โดยใช้แบบสอบถามเพื่อเก็บข้อมูลกับกลุ่มนักท่องเที่ยว จำนวน 396 คน และการ สัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้างเชิงลึกกับกลุ่มผู้ประกอบการธุรกิจและพนักงานในธุรกิจ ที่พักและธุรกิจอาหารและเครื่องดื่ม จำนวน 18 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล จากแบบสอบถาม คือ จำนวน ร้อยละ และค่าเฉลี่ย สำหรับการวิเคราะห์ข้อมูลจาก การสัมภาษณ์ใช้วิธีการวิเคราะห์แบบแก่นสาระ และวิเคราะห์เนื้อหา ผลการศึกษาพบ ว่าการท่องเที่ยวของปราสาทหินเขาพนมรุ้งและปราสาทหินเมืองตํ่ามีผลกระทบทาง เศรษฐกิจต่อชุมชนรอบปราสาทเหล่านี้ ทั้งทางตรงและทางอ้อม ทางตรง คือ กลุ่มผู้ ประกอบการธุรกิจที่พักและธุรกิจอาหารและเครื่องดื่มได้รับรายได้หลักจากการท่อง เที่ยวโดยการใช้จ่ายของนักท่องเที่ยว มีการสร้างงาน สร้างรายได้ให้ชุมชน โดยมีการ จ้างงานกับสมาชิกในชุมชน ทางอ้อมคือ การท่องเที่ยวส่งผลให้เกิดการกระจายรายได้ และการสร้างงานแก่คนในชุมชนในหลายระดับ เพราะนอกจากรายได้รายได้ที่ ผู้ประกอบการธุรกิจที่พักและธุรกิจร้านอาหารและเครื่องดื่ม ได้รับมีการนำไปเป็นค่า จ้างแก่สมาชิกในชุมชนแล้ว ธุรกิจเหล่านี้ยังมีความต้องการสินค้าและบริการเพื่อใช้ในการดำเนินธุรกิจซึ่งไม่สามารถผลิตเองได้ จำเป็น ต้องเพิ่งพาธุรกิจอื่นๆ เพื่อสนับสนุนการดำเนินงาน ในการบริการ ส่งผลให้ธุรกิจอื่นๆ เกิดการจ้างงาน ในธุรกิจของตนและซื้อสินค้าจากธุรกิจอื่นๆเพื่อมา จำหน่ายแก่ธุรกิจที่พัก อาหารและเครื่องดื่มต่อไป นอกจากนี้ในส่วนของลูกจ้างเองเมื่อได้รับเงินค่า จ้างก็นำมาใช่จ่ายซื้อสินค้าเพื่อการอุปโภคและการ บริโภคกับร้านค้าของคนในชุมชน ดังนั้นการใช้จ่าย ของนักท่องเที่ยวสามารถสร้างงานและสร้างราย ได้ให้กับชุมชน การมีรายได้จากการท่องเที่ยวนี้เอง ก็ยังสามารถกระจายไปสู่ท้องถิ่นได้ด้วยการใช้จ่าย ซื้อสินค้า อุปโภค บริโภค รวมถึงบริการในท้องถิ่น ได้อีกมากมาย

The current study sought to explore the economic impact of tourism on the community located near Prasat Hin Khao Phanom Rung and Prasat Hin Mueang Tam of Buriram Province. The study used Goeldner and Ritchie (2009)’s concept of ‘Economic Multiplier’ which stresses that tourism has direct and indirect effects on economic of community at tourism destination, for example, increase of employment and income for community members. The questionnaire survey was used to collect quantitative data with a total of 396 tourists and a semi structured in-depth interview was also conducted with a total 18 participants from accommodation, food and beverage business owners and their employees. The survey data was analyzed by percentage and mean and the interview data was analyzed by thematic and content analysis. The study found that tourism of Prasat Hin Khao Pranom Rung and Prasat Hin Mueang Tam has direct and indirect effects on the community near these places. The study indicated that the tourists spent most of their money on food, beverage and accommodation respectively. Thus, the owners of these businesses are considered to have direct effect. Then these business owners spent most of the revenue from the business on employee wages and buying goods and food from their local groceries and farmers. These groceries and farmers also received revenue from the employees who received wages from their accommodation, food and beverage business owners. Subsequently, the employees, the local grocery shops and the local farmers are considered to have indirect effects from the tourism. The study demonstrates how the tourist spending on food, beverage and accommodation can create jobs and provide more income for the community members.