การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลส่ง
เสริมสุขภาพตำบล ในพื้นที่อำเภอห้วยราช จังหวัดบุรีรัมย์ 2) เพื่อสร้างรูปแบบการพัฒนาประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของ
เจ้าหน้าที่โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล 3) เพื่อประเมินผลการใช้รูปแบบการพัฒนาประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของผล
การวิจัยพบว่า 1) มี 3 ปัจจัยที่ส่งผลต่อ ประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลในพื้นที่
อำเภอห้วยราช อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ได้แก่ ปัจจัยด้านภาวะผู้นำ มีค่าสัมประสิทธิ์อิทธิพลโดยรวมเท่ากับ 0.68 การมี
ส่วนร่วม มีค่าสัมประสิทธิ์อิทธิพลโดยรวมเท่ากับ 0.30 และการทำงานเป็นทีม มีค่าสัมประสิทธิ์อิทธิพลโดยรวมเท่ากับ 0.20
วิธีการวิจัยเป็นการวิจัยเชิงปริมาณ เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามที่ผู้วิจัยได้สร้างขึ้นมาเอง โดยสังเคราะห์จากการ
ศึกษาทฤษฎีและงานวิจัยที่เกี่ยวข้องกับตัวแปรในงานวิจัย 2) รูปแบบการพัฒนาประสิทธิภาพการปฏิบัติงานประกอบด้วย
6 กิจกรรม ดังนี้ ความรู้เกี่ยวกับภาวะผู้นำการเสริมสร้างภาวะผู้นำ การเรียนรู้ทักษะการให้บริการ การเรียนรู้การวิเคราะห์
และประเมินสถานการณ์การพัฒนาทีมงาน และการสร้างทีมงาน ผลการใช้และประเมินผลการใช้รูปแบบพบว่า ประสิทธิภาพ
การปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลในพื้นที่อำเภอห้วยราช จังหวัดบุรีรัมย์ หลังการทดลองใช้รูป
แบบ มีประสิทธิภาพการปฏิบัติงานดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05สรุปได้ว่า รูปแบบการพัฒนาประสิทธิภาพการ
ปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล มีประสิทธิภาพและมีความเหมาะสมที่จะนำไปใช้
The aims of the research were 1) to
analyze current conditions and problems of
health performance efficiency of the personnel of
sub-district health promoting hospitals in Huayrat
District, Buriram Province, 2) to design a model
for improving health performance efficiency of
the personnel, and 3) to implement and evaluate
the model. The influence coefficient index of the
three factors: leadership, participation and team
work was .68, .30 and .20, respectively. Research
method was quantitative research. Data were
collected using the self-generated questionnaire,
and the data were synthesized based on theories
and researches related to variables in research.
Additionally, the study showed that the model
for improving the work performance efficiency of
the officers consisted of six activities: knowledge
of leadership, building leadership, skills for administration,
analysis and evaluation of current conditions
and problems, and improving and building teamwork.
Finally, the findings indicated that the model
has significantly improved work performance
efficiency of the personnel of sub-district health
promoting hospitals in Huayrat district at the .05
level. In conclusion, the model is practical and
appropriate for improving work performance of
the officers of the health promoting hospital in
Huayrat district, Buriram province.
