บทคัดย่อ จุดประสงค์ของการศึกษางานวิจัยนี้ เพื่อทำการศึกษาฤทธิ์ในการต้านอนุมูลอิสระ และ องค์ประกอบสำคัญทางเคมีของสารสกัดหอมแดง น้ำมันไพล และน้ำมันขมิ้นในหลอดทดลอง วิธี การศึกษา ขั้นแรกเตรียมสารสกัดหอมแดงโดยใช้เฮกเซนเป็นตัวทำละลาย นำไประเหิดเฮกเซนออก จากนั้นนำไประเหยให้เป็นผง ส่วนน้ำมันไพลและขมิ้นนำไปสกัดน้ำมันกับชุดเครื่องกลั่นน้ำมัน แบบไอน้ำ ทำการทดสอบฤทธิ์ในการสารต้านอนุมูลอิสระใช้วิธี Diphenylpicrylhydrazyl (DPPH) radical scavenging สำหรับการศึกษาส่วนประกอบของฟีนอลิกโดยรวม ด้วยวิธี Folin-Cioaclteu reagent ส่วนการศึกษาสารองค์ประกอบสำคัญทางเคมีในกลุ่มซัลไฟด์ของหอมแดงจะวิเคราะห์โดย เครื่อง High Liquid Chromatography (HPLC) น้ำมันไพลและขมิ้นจะนำมาวิเคราะห์หาสารสำคัญ โดยใช้วิธี Gas chromatrography-mass spectrometry (GC-MS) ผลการศึกษาพบว่า ประสิทธิภาพ การทำงานของสารต้านอนุมูลในน้ำมันขมิ้น และหอมแดง อยู่ในระดับปานกลาง แต่น้ำมันไพลอยู่ ในระดับสูง เมื่อเทียบกับสารมาตรฐานTrolox สำหรับปริมาณสารประกอบฟีนอลิกทั้งหมดในสาร สกัดที่ 1 มิลลิกรัม น้ำมันไพลมีปริมาณฟีนอลิกมากกว่าน้ำมันขมิ้นและสารสกัดหอมแดงตามลำดับ การวิเคราะห์สารสกัดหอมแดงโดย HPLC พบว่ามีปริมาณซัลไฟต์ชนิด Diallyl disulfide (DADS) มากที่สุด และยังพบกลุ่ม Tri- and Tetra-allyl disulfides องค์ประกอบสำคัญทางเคมีของน้ำมันไพล มี 3 สาระสำคัญ คือ Sabinene, Terpinen-4-ol และ (E)-I- (3,4-dimethyoxyphenyl) butadiene น้ำมัน ขมิ้นมีสารองค์ประกอบสำคัญทางเคมีที่พบมากคือ ar-turmerone, alpha-turmerone และ zingiberene จากการศึกษาสารสกัดหอมแดง พบว่าสามารถกระตุ้นการสร้างกลูตาไทโอนในเซลล์ ชนิด Monocyte cells (U937) ได้ โดยเพิ่มขึ้นตามปริมาณของสารสกัดหอมแดง เช่นเดียวกับสาร มาตรฐาน DADS.