Abstract:
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาบริบทเศรษฐกิจวัฒนธรรมที่เกี่ยวข้องกับการเลี้ยงสุกรพื้นเมืองเพื่อศึกษารูปแบบการเลี้ยงเดิม และเพื่อพัฒนารูปแบบการเลี้ยงตามปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงที่เน้นการมีส่วนร่วมให้เหมาะสมกับเกษตรกรรายย่อยในจังหวัดบุรีรัมย์ กลุ่มตัวอย่างเป็นเกษตรกรซึ่งเลือกเจาะจงจากบ้านหนองโก ตำ บลหนองบัวโคก อำ เภอลำ ปลายมาศ จังหวัดบุรีรัมย์ เครื่องมือวิจัยคือ แบบสังเกต แบบสัมภาษณ์แบบสอบถาม การจัดเวทีร่วมมือ และการศึกษาดูงาน ตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือโดยผู้เชี่ยวชาญ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนา และการวิเคราะห์เนื้อหาผลการวิจัย พบว่า บริบทเศรษฐกิจวัฒนธรรมที่สำ คัญด้านบวกได้แก่ สภาพแวดล้อมในหมู่บ้านมีพืชอาหารสัตว์หลายชนิด อยู่ใกล้โรงงานปลาร้าและตลาดสด มีโรงสีเล็กสองโรง เกษตรกรบางรายปลูกมันสำ ปะหลังชาวบ้านมีอัธยาศัยดี พร้อมรับความรู้ใหม่ๆ มีขนบธรรมเนียมการเชื่อฟังผู้สูงอายุ มีวัฒนธรรมประเพณีที่เกี่ยวข้องกับการทำ นาและทำ บุญตลอดปี บริบทที่สำ คัญในด้านลบคือ การเป็นหมู่บ้านตั้งใหม่และขาดงบประมาณในการพัฒนาการเลี้ยงสุกรรูปแบบการเลี้ยงสุกรพื้นเมืองเดิมมีผลต่อการพัฒนาด้านบวกได้แก่ ทัศนคติที่ว่า เลี้ยงง่าย ลงทุนน้อยเพื่อเป็นอาหาร และแบ่งขาย ผลกระทบด้านลบได้แก่ การให้อาหารไม่ตรงกับความต้องการของสุกรไม่มีการคัดเลือกพันธุ์ โตช้า การผสมเลือดชิด ไม่ทำ วัคซีน ไม่ถ่ายพยาธิ และราคาขายถูก ทำ ให้การเลี้ยงลดลงรูปแบบการเลี้ยงสุกรพื้นเมืองที่พัฒนาตามปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงที่เน้นการมีส่วนร่วมคือจัดตั้งกลุ่มจดทะเบียน สมาชิกมีคุณสมบัติตามปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง เลี้ยงสุกรเพื่อบริโภค ขายและได้ปุ๋ยคอกเป็นผลพลอยได้ ใช้พันธุ์ผสม ใช้คอกหลุม แต่ละรายมีสุกรหนึ่งหรือสองแม่และสุกรขุนสามตัวพ่อพันธุ์ใช้ร่วมกัน หลีกเลี่ยงการผสมเลือดชิด อาหารสุกรใช้รำ กระถินแห้ง มันเส้น ไส้ปลาหมัก และเกลือสุกรขุนใช้โปรตีนร้อยละ 10-12 แม่พันธุ์ใช้โปรตีนร้อยละ 9-10 ให้วัคซีนอหิวาต์สุกร และถ่ายพยาธิ กรณีมีผลผลิตมากให้สมาชิกร่วมกันวางแผนการตลาด สร้างเครือข่ายกับกลุ่มอื่นๆ ประสานกับหน่วยงานที่เกี่ยวข้องและพัฒนาอย่างต่อเนื่อง
