Abstract:
การวิจัยครั้งนี้มีความมุ่งหมายเพื่อศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อการขาดวินัยของรฃนักเรียนระดับมัธยมศึกษาในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาบุรีรัมย์ เขต 4 และเพื่อเปรียบเทียบทัศนะของผู้บริหารสถานศึกษาและครูผู้สอนที่มีต่อปัจจัยการขาดวินัยของนักเรียน ตามตัวแปรด้านสถานภาพตำแหน่ง อายุ และประสบการณ์ในการทำงาน ประชากรในการวิจัยครั้งนี้ เป็นผู้บริหารและข้าราชการครูโรงเรียนที่เปิดสอนระดับมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาบุรีรัมย์ เขต 4 จำนวนทั้งสิ้น 70 โรงเรียน เป็นผู้บริหารจำนวน 113 คน และครูผู้สอนจำนวน 1,423 คน กลุ่มตัวอย่างได้จากการสุ่มจากประชากร โดยกำหนดขนาดของกลุ่มตัวอย่างตามสัดส่วนของเครจซี่และมอร์แกน (Krejcie & Morgan) ได้ผู้บริหาราสถานศึกษา จำนวน 86 คน และครูผู้สอน จำนวน 306 คน รวมทั้งสิ้น 392 คน เคื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมุลเป็นแบบสอบถามแบบมาตราส่วนประมาณค่าที่มีค่าความเชื่อมั่นของแบบสอบถามทุ้งฉบับเท่ากับ 0.9538 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมุล คือ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติที่ใช้สำหรับทดสอบสมมติฐาน ได้แก่ การทดสอบค่าที (T-test) และการวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบทางเดียว (One Way ANOVA) ผลการวิจัยพบว่า 1. ความคิดเห็นของผู้บริหารสถานศึกษาและครูผู้สอนที่มีต่อปัจจัยการขาดวินัยของนักเรียนระดับมัธยมศึกษา โดยรวมอยู่ในระดับมาก 2. การเปรียบเทียบความคิดเห็นของผู้บริหารสถานศึกษาและครูผู้สอนที่มีต่อปัจจัยขาดวินัยของนักเรียนระดับมัธยมศึกษา โดยรวมแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ด้านตัวนักเรียน และด้านโรงเรียน แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางงสถิติที่ระดับ .01 ด้านครอบครัวแตกต่างกันอย่างมันัยสำคัญที่รดับ .05 เช่นเดียวกัน ส่วนด้านกลุ่มเพื่อนด้านสังคมและสื่อมวลชนไม่แตกต่างกัน 3. การเปรียบเทียบความคิดเห็นของผู้บริหารสถานศึกษาและครูผู้สอนที่มีอายุต่างกันมีทัศนะต่อปัจจัยที่มีผลต่อการขาดวินัยของนักเรียนระดับมัธยมศึกษา โดยรวมแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่สถิติที่ระดับ .01 เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ด้านตัวนักเรียน ด้านครอบครัว ด้านกลุ่มเพื่อน และด้านสังคมและสื่อมวลชน แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญท่างสถิติที่ระดับ .01 ส่วนด้านโรงเรียนไม่แตกต่างกัน 4. . การเปรียบเทียบความคิดเห็นของผู้บริหารสถานศึกษาและครูผู้สอนที่มีประสบการณ์ในการทำงานต่างกันมีทัศนะต่อปัจจัยที่มีผลต่อการขาดวินัยของนักเรียนระดับมธยมศึกษาโดยรวมไม่แตกต่างกัน เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านพบว่า ด้านสังคมและสื่อมวลชนแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 ด้านตัวนักเรียน และด้านกลุ่มเพื่อนแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถติที่ระดับ .05 ส่วนด้านครอบครัวและด้านโรงเรียนไม่แตกต่างกัน 5. ข้อเสนอแนะอื่น ๆ ได้แก่ นักเรียนควรเข้าใจคัวเองและรับฟังคำชี้แนะจากครูและผู้ปกครอง ผู้ปกครองเข้าใต กำกับติดตามบุตรหลาน และเป็นตัวิย่างที่ดีทุกด้าน โรงเรียน ผู้บริหาร ครู ควรเอาใจใส่และสร้างวินัยให้เกิดกับนักเรียนอย่างสร้างสรค์ เพื่อนควรเป็นเพื่อนที่ดีของซึ่งกันและกัน และสังคมและสื่อมวลชนควรนำเสนอสื่อในทางบวก เพื่อเป็นแบบอย่างที่ดีแก่นักเรียน
