การศึกษาพฤติกรรมการใช้ภาษาในการสื่อสารของกลุ่มวัยรุ่น กรณีศึกษา : สถานศึกษาในเขตเทศบาลเมืองบุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์

Abstract

การวิจัยในครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงสำรวจ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพฤติกรรมการใช้ภาษาในการสื่อสารของกลุ่มวัยรุ่น เพื่อหาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคลกับพฤติกรรมการใช้ภาษาในการสื่อสารของกลุ่มวัยรุ่น และเพื่อหาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยที่มีผลต่อการใช้ภาษาในการสื่อสารกับพฤติกรรมการใช้ภาษาในการสื่อสารของกลุ่มวัยรุ่น กรณีศึกษา : สถานศึกษาในเขตเทศบาลเมืองบุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยในครั้งนี้ คือ ประชากรในสถานศึกษาในเขตเทศบาลเมืองบุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์ จำนวน 394 คน โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล ซึ่งสถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ คือ ความถี่ ค่าร้อยละ และสถิติไคสแควร์ (Chi-square) ผลการวิจัย พบว่า ปัจจัยส่วนบุคคล คือ เพศ อายุ และค่าใช้จ่ายเฉลี่ยต่อเดือน จะเห็นได้ว่าไม่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการใช้ภาษาในการสื่อสารของกลุ่มวัยรุ่นทั้งด้านการพูด การฟัง การอ่าน และการเขียน โดยปัจจัยที่มีผลต่อการใช้ภาษาในการสื่อสาร คือ ด้านสื่อ ไม่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการใช้ภาษาในการสื่อสารของกลุ่มวัยรุ่นทั้งด้านการพูด การฟัง การอ่าน และการเขียน ส่วนด้านครอบครัว และด้านชุมชน/สังคม มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการใช้ภาษาในการสื่อสารของกลุ่มวัยรุ่นทั้งด้านการพูด การฟัง การอ่าน และการเขียน กรณีศึกษา : สถานศึกษาในเขตเทศบาลเมืองบุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05