Description:
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาการเรียนโยคะและชิกงที่มีผลต่อสมรรถภาพทางกายเกี่ยวกับ
สุขภาพ กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาสาขาวิชาวิทยาศาสตร์การกีฬา ชั้นปีที่ 3 คณะวิทยาศาสตร์
มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ จำนวน 15 คน ทำการเก็บรวบรวมข้อมูลเชิงปริมาณโดยใช้วิธีการวัดอัตรา
การเต้นของหัวใจ ความแข็งแรงของขา ความจุปอดและความอ่อนตัว ก่อนการเรียน และหลังเรียน
สัปดาห์ที่ 6 และ หลังเรียนสัปดาห์ที่ 12 จากนั้นทำการวิเคราะห์ข้อมูลโดยวิเคราะห์ความแปรปรวนทาง
เดียวแบบวัดซ้ำ (One Way Analysis of Variance with Repeated Measure) และการทดสอบความ
แตกต่างเป็นรายคู่ใช้วิธีการของตูกีย์ (Tukey) โดยกำหนดระดับความมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
ผลการศึกษาพบว่า
1. คะแนนเฉลี่ยอัตราการเต้นของหัวใจของกลุ่มทดลองภายหลังการเรียนสัปดาห์ที่ 12 ดีกว่า
ก่อนเรียนและหลังเรียนสัปดาห์ที่ 6 นอกจากนั้น คะแนนเฉลี่ยของอัตราการเต้นของหัวใจหลังเรียน
สัปดาห์ที่ 6 ดีกว่าหลังเรียนสัปดาห์ที่ 12 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ
2. คะแนนเฉลี่ยความแข็งแรงของขาและความจุปอดของกลุ่มทดลองภายหลังการเรียน
สัปดาห์ที่ 12 ดีกว่าก่อนการเรียนและหลังเรียนสัปดาห์ที่ 6
3. ส่วนคะแนนเฉลี่ยของความอ่อนตัวของกลุ่มทดลองไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ
ทางสถิติ