ความสัมพันธ์ระหว่างการนิเทศภายในกับประสิทธิผลการจัดกระบวนการเรียนรู้ของครู ในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบุรีรัมย์ เขต 2

Abstract

การวิจัยครั้งนี้ มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาความคิดเห็นของผู้บริหารและครูที่มีต่อการนิเทศภายในประสิทธิผลการจัดกระบวนการเรียนรู้ของครูและความสัมพันธ์ระหว่างการนิเทศภายในกับประสิทธิผลการจัดกระบวนการเรียนรู้ของครู กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ได้แก่ผู้บริหารและครู จำนวน 335 คนเครื่องมือที่ใช้ในงานวิจัยเป็นแบบสอบถามตามมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ โดย แบบสอบถามด้านการนิเทศภายใน มีค่าอำนาจจำแนก อยู่ระหว่าง 1.969 - 4.025 มีค่าความเชื่อมั่น เท่ากับ .901 และแบบสอบถามด้านประสิทธิผลการจัดกระบวนการเรียนรู้ของครู มีค่าอำนาจจำแนก ระหว่าง 2.049 - 3.630 มีค่าความเชื่อมั่น เท่ากับ .961สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าทีและค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน ผลการวิจัยพบว่า 1.ความคิดเห็นของผู้บริหารและครูที่มีต่อการนิเทศภายในโดยรวม อยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ทุกด้านอยู่ในระดับมากเช่นกัน โดยด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด คือ ด้านการพัฒนาวิชาชีพ รองลงมาคือ ด้านการพัฒนาทักษะการทำงานกลุ่ม และด้านที่มีค่าเฉลี่ยต่ำสุด คือ ด้านการให้ความช่วยเหลือครูโดยตรง 2.ความคิดเห็นของผู้บริหารและครูที่มีต่อประสิทธิผลการจัดกระบวนการเรียนรู้ครูโดยรวมอยู่ในระดับมาก และเมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ด้านมีค่าเฉลี่ยสูงสุด คือ ด้านการเป็นคนมีความสุข รองลงมาคือ ด้านการเป็นคนดี และด้านที่มีค่าเฉลี่ยต่ำสุด คือ ด้านการเป็นคนเก่ง 3.ความสัมพันธ์ระหว่างการนิเทศภายในกับประสิทธิผลการจัดกระบวนการเรียนรู้ของครู พบว่า การนิเทศภายในโดยรวมมีความสัมพันธ์ทางบวกกับประสิทธิผลการจัดกระบวนการเรียนรู้ของครู อยู่ในระดับค่อนข้างสูง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ด้านที่มีความสัมพันธ์สูงสุดกับประสิทธิผลการจัดกระบวนการเรียนรู้ของครูคือ ด้านการวิจัยเชิงปฏิบัติการในชั้นเรียน รองลงมาคือ ด้านการพัฒนาทางวิชาชีพ มีส่วนด้านที่มีความสัมพันธ์ต่ำสุด คือ ด้านการช่วยเหลือครูโดยตรง