ผลของการสอนแบบเน้นปฏิบัติที่มีต่อทักษะการเขียนภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีความมุ่งหมาย 1) เพื่อหาประสิทธิภาพของการสอนการแบบเน้นงานปฏิบัติหน้าที่มีต่อทักษะการเรียนภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ที่มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์ 75/75 2)เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางทักษะการเขียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3ที่เรียนโดยใช้การสอนแบบเน้นงานปฏิบัติก่อนเรียนและหลังเรียน และ 3 )เพื่อศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3ที่มีต่อการสอนแบบเน้นงานปฏิบัติที่มีต่อทักษะการเขียนภาษาอังกฤษ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ คือนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 จำนวน 30 คน ซึ่งเรียนวิชาภาษาอังกฤษเพิ่มเติม (อ23201) ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2558 โรงเรียนพนมรุ้ง อำเภอเฉลิมพระเกียรติ จังหวัดบุรีรัมย์ ซึ่งได้มาโดยวิธีการสุ่มแบบแบ่งกลุ่ม (Cluster Random Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลได้แก่ แผนการจัดการเรียนรู้แบบเน้นภาระงานเป็นหลักตามแนวคิดของ Willis (1996) แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเขียน และแบบสอบถามความพึงพอใจ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและ Dependent Samples t-test โดยกำหนดค่าความมีนัยทางสถิติที่ระดับ .01 ผลการศึกษาพบว่า 1) ประสิทธิภาพการสอนแบบเน้นงานปฏิบัติที่มีต่อทักษะการเขียนภาษาอังกฤษสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นมีค่าเท่ากับ 78.86/76.50 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ที่กำหนด 75/75 2) นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ที่เรียนการแบบเน้นปฏิบัติมีผลสัมฤทธิ์ต่อทักษะการเขียนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และ 3) นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ที่เรียนเรื่องกาล โดยใช้การสอนแบบเน้นงานปฏิบัติที่มีต่อทักษะการเขียนภาษาอังกฤษมีความพึงพอใจอยู่ในระดับมากที่สุด ดังนั้นการสอนเรื่องกาลแบบเน้นงานปฏิบัติ สามารถใช้พัฒนาประสิทธิภาพทักษะการเขียนทักษะภาษาอังกฤษในเรื่องกาล นอกจากนั้นยังเป็นแนวทางสำหรับครูผู้สอนภาษาอังกฤษได้นำหลักการและกระบวนการสอนเรื่องกาลแบบเน้นปฏิบัติงานมาใช้ในการยกระดับทักษะการเขียนภาษาอังกฤษเบื้องต้นของผู้เรียน แก้ไข ลบ element แทรก element Publisher มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์. ศูนย์วิทยบริการ.