ผลการให้การปรึกษาแบบกลุ่มตามทฤษฎีการเรียนรู้ทางปัญญาสังคม ต่อการมีวินัยในตนเองของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนลำปลายมาศ จังหวัดบุรีรัมย์

Abstract

วิจัยกึ่งทดลองครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อเปรียบเทียบผลของการให้การปรึกษาแบบกลุ่มตามทฤษฎีการเรียนรู้ทางปัญญาสังคมต่อการมีวินัยในตนเองระหว่างนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 กลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม 2) เพื่อเปรียบเทียบผลของการให้การปรึกษาแบบกลุ่มตามทฤษฎีการเรียนรู้ทางปัญญาสังคมต่อการมีวินัยในตนเองของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ระหว่างก่อนการทดลองและหลังการทดลอง และ 3) เพื่อเปรียบเทียบผลของการให้การปรึกษาแบบกลุ่มตามทฤษฎีการเรียนรู้ทางปัญญาสังคมต่อการมีวินัยในตนเองของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ระหว่างหลังการทดลองและเมื่อสิ้นสุดการติดตามผล กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ที่มีคะแนนการมีวินัยในตนเองระดับต่ำ และระดับปานกลาง และมีความสมัครใจที่จะเข้าร่วมการทดลอง จำนวน 16 คน โดยทำการสุ่มอย่างง่ายเพื่อแบ่งเป็นกลุ่มทดลอง 8 คนและกลุ่มควบคุม 8 คน คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย แบบวัดการมีวินัยในตนเองและโปรแกรมการให้การปรึกษาแบบกลุ่มตามทฤษฎีการเรียนรู้ทางปัญญาสังคมต่อการมีวินัยในตนเอง วิเคราะห์ข้อมูลด้วยคอมพิวเตอร์ โดยใช้โปรแกรมสำเร็จรูปทางสถิติ ได้แก่ สถิติ t–test for Independent samples และสถิติ t–test for Dependent samples ผลการวิจัยพบว่า 1) นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 กลุ่มทดลองมีคะแนนการมีวินัยในตนเองสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2) นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ที่ได้เข้าร่วมการให้การปรึกษาแบบกลุ่มตามทฤษฎีการเรียนรู้ทางปัญญาสังคมหลังการทดลองมีคะแนนการมีวินัยในตนเองสูงกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ 3) นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ที่ได้เข้าร่วมการให้การปรึกษาแบบกลุ่มตามทฤษฎีการเรียนรู้ทางปัญญาสังคมมีคะแนนการมีวินัยในตนเองภายหลังการให้การปรึกษาและในระยะติดตามผล 2 สัปดาห์ไม่แตกต่างกัน

The purposes of this quasi-experimental research were 1) to compare the effect of group counseling based on social cognitive learning theory on self-discipline between Mattayomsuksa 1 students who participated in group counseling and those who did not, 2) to compare the effect of group counseling based on social cognitive learning theory on self-discipline of Mattayomsuksa 1 students before and after the experiment; and 3) to compare the effect of group counseling based on social cognitive learning theory on self-discipline of Mattayomsuksa 1 students after the ex-periment ended and in follow-up period. The samples, which were selected by using simple ran-dom sampling, were 16 Mattayomsuksa 1 students at Lamplaimat School in Buriram province, whoseself-discipline score was at low or medium level. The members of samples were divided into 2 groups: 8 samples were participating in experimental group and 8 samples were participating in control group. The research tools included: self-discipline measurement and group counseling program based on social cognitive learning theory on self-discipline. The collected data were ana-lyzed by using t–test for independent samples and t–test for dependent samples. The research found that: 1) After group counseling based on social cognitive learning the-ory, the students in the experimental group exhibited self-discipline at a higher level than those in control group with statistically significant at .05 level, 2) After group counseling based on social cognitive learning theory, the students achieved higher self-discipline scores than before receiving the experiment with statistically significant at .05 level; and 3) In group counseling based on social cognitive learning theory, there was no difference in self-discipline after the experiment ended and in the two weeks follow-up period after the experiment was completed.