Abstract:
งานวิจัยนี้มีจุดประสงค์เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการย่อยใบเต็งโดยวิธีปรับสภาพด้วยสารละลายด่างโดยใช้วิธีการพื้นผิวตอบสนองที่มีการออกแบบการทดลองด้วยบ็อกซ์-เบห์นเคน (Box-Behnken experimental design) วัสดุเหลือทิ้งเส้นใยพืช (Lignocellulosic wastes) มีโครงสร้างคาร์โบไฮเดรต และลิกนิน ที่สามารถแยกมาใช้ประโยชน์ในการผลิต ผลิตภัณฑ์ทางชีวเคมี เช่น พลาสติกชีวภาพ
และก๊าซชีวภาพ แต่โครงสร้างซับซ้อนของแบบจำลองทำนายปริมาณการเปลี่ยนเซลลูโลสเป็นน้ำตาลรีดิวซ์ โดยการปรับสภาพด้วยสารละลายด่าง และปริมาณน้ำตาลรีดิวซ์จากการย่อยใบเต็งโดยปราศจากการปรับสภาพ