Abstract:
การวิจัยครั้งนี้มีความมุ่งหมายเพื่อ 1) ศึกษาปัจจัยที่ส่งผลทาให้นักศึกษาพ้นสภาพทางการเรียน 2) ศึกษาแรงจูงใจในการกลับเข้ามาศึกษาใหม่ของนักศึกษาที่พ้นสภาพทางการเรียน 3) ศึกษาผลการเรียนของนักศึกษาที่พ้นสภาพทางการเรียนแล้วกลับเข้ามาศึกษาใหม่ ในปีการศึกษา 2558 – 2559 และ 4) เพื่อลดจานวนนักศึกษาที่จะพ้นสภาพทางการเรียนในแต่ละปีการศึกษา โดยเก็บรวบรวมข้อมูลผลการเรียนของนักศึกษาที่พ้นสภาพทางการเรียนแล้วกลับเข้ามาศึกษาใหม่ในปีการศึกษา 2558 – 2559 จานวน 131 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย แบบบันทึกรายการผลสัมฤทธิ์ทาง การเรียน และแบบสอบถามที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น ผลการวิจัยพบว่า
ปัจจัยที่ส่งผลทาให้นักศึกษาพ้นสภาพทางการเรียนมากที่สุดคือ นักศึกษาไม่สามารถทากิจกรรมการเรียนการสอนร่วมกับเพื่อนร่วมห้องไม่ได้ ร่วมกับนักศึกษาต้องทางานเสริมเพื่อช่วยเหลือค่าใช้จ่ายภายในครอบครัว และผู้ปกครองไม่สนใจเรื่องเกี่ยวกับการเรียนของนักศึกษา
แรงจูงใจในการกลับเข้ามาศึกษาใหม่ของนักศึกษาที่พ้นสภาพทางการเรียน พบว่า นักศึกษาเห็นว่า หลักสูตรที่เปิดสอนในมหาวิทยาลัยเป็นหลักสูตรที่ได้รับการยอมรับ ประกอบกับมหาวิทยาลัยมีชื่อเสียงและมีคุณภาพ และนักศึกษามีใจรักในสาขาวิชาที่เลือกเรียน
ผลการเรียนของนักศึกษาที่พ้นสภาพทางการเรียนแล้วกลับเข้ามาศึกษาใหม่ ในปีการศึกษา 2558 – 2559 พบว่า ผลการเรียนในปีการศึกษาแรกของนักศึกษาทั้งสองกลุ่มมีผลการเรียนเฉลี่ยใกล้เคียงกัน โดยมีผลการเรียนเฉลี่ยอยู่ระหว่าง 2.01 – 3.24 และคณะที่นักศึกษากลับเข้ามาศึกษาใหม่มากที่สุด คือ คณะมนุษย์ศาสตร์และคณะวิทยาการจัดการ
