Abstract:
ประเทศไทยในอดีตมีความอุดมสมบูรณ์ของทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม รวมทั้งป่าไม้และแหล่งน้้าต่าง ๆ ประกอบด้วยสัตว์ป่าที่เป็นสัตว์บกและสัตว์น้้านานาชนิด ในปัจจุบันประเทศไทยมีการพัฒนาในหลายด้าน ทั้งในด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี เช่น การผลิตสิ่งมีชีวิตที่ดัดแปลงสารพันธุกรรมจากการตัดต่อยีน (gene) ด้วยเทคนิคทางพันธุวิศวกรรม (Genetic Engineering) เรียกสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ว่า GMOs (Genetically Modified Organisms) ซึ่งอาจเกิดผลกระทบต่อสิ่งมีชีวิตพันธุ์ดั้งเดิมหรือพันธุ์พื้นเมือง สุขภาพและอนามัยของมนุษย์ รวมทั้งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม (พยอม รอตมงคลดี, 2547) ด้านอุตสาหกรรม เช่น การผลิตพลาสติก สารเคมีต่าง ๆ และสารเคมีปราบศัตรูพืช ด้านการเกษตรกรรม เช่น การตัดไม้ท้าลายป่า การปรับสภาพพื้นที่เพื่อใช้ประโยชน์ การน้าเทคนิคการเกษตรกรรมของประเทศทางตะวันตกมาใช้ การใช้สารเคมีปราบวัชพืช ยาฆ่าแมลงและการใช้ปุ๋ยวิทยาศาสตร์ รวมทั้งการพัฒนาด้านเศรษฐกิจและสังคม การพัฒนาในหลายด้านเหล่านี้ก่อให้เกิดปัญหาทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมเสื่อมโทรมลง เกิดปัญหามลพิษทางดิน น้้าและอากาศ มีสารพิษตกค้างในสิ่งแวดล้อมเพิ่มขึ้น รวมทั้งการขาดจิตส้านึกและการรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของประชาชนในชุมชนและประเทศ ในการช่วยกันอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม สิ่งเหล่านี้เป็นสาเหตุที่ท้าให้ความหลากหลายทางชีวภาพของสิ่งมีชีวิตในประเทศไทยลดน้อยลง
