บทคัดย่อ การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง (Quasi - Experimental Design) มีวัตถุประสงค์เพื่อ เปรียบเทียบการคิดแก้ปัญหาก่อนและหลังเข้าร่วมโปรแกรมกิจกรรมกลุ่มสัมพันธ์เพื่อพัฒนาการคิด แก้ปัญหา และเพื่อเปรียบเทียบการคิดแก้ปัญหาของนักเรียนที่ได้เข้าร่วมกับนักเรียนที่ไม่ได้เข้าร่วม โปรแกรมกิจกรรมกลุ่มสัมพันธ์เพื่อพัฒนาการคิดแก้ปัญหาของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ปี การศึกษา 2552 โรงเรียนบ้านหันเชียงเหียน อำเภอเมือง จังหวัดมหาสารคาม จำนวน 40 คน โดยสุ่ม นักเรียนเป็น กลุ่มทดลอง 20 คน และกลุ่มควบคุม 20 คน กลุ่มทดลองจะได้ร่วมโปรแกรมกลุ่ม สัมพันธ์เพื่อพัฒนาการคิดแก้ปัญหา สัปดาห์ละ 3 ครั้ง ครั้งละประมาณ 45 – 60 นาที เป็นจำนวน 12 ครั้ง กลุ่มควบคุมไม่ได้เข้าร่วมโปรแกรมกลุ่มสัมพันธ์เพื่อพัฒนาการคิดแก้ปัญหา เครื่องมือที่ใช้ใน การวิจัย คือ 1) แบบประเมินการคิดแก้ปัญหามีค่าความเชื่อมั่น .81 2) โปรแกรมกิจกรรมกลุ่ม สัมพันธ์เพื่อพัฒนาการคิดแก้ปัญหาสถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลคือ วิลคอกซัน (The Wilcoxon Match Paired Signed – Rank Test) และแมน วิทนีย์ยู (The Mann – Whitney U Test) ผลการวิจัย พบว่า นักเรียนที่ได้เข้าร่วมโปรแกรมกลุ่มสัมพันธ์เพื่อพัฒนาการคิดแก้ปัญหา หลังการทดลองมี คะแนนการคิดแก้ปัญหา สูงกว่าก่อนทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ .01และมีคะแนนการคิด แก้ปัญหาสูงกว่ากลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ .05