การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และความคงทนในการเรียนรู้ เรื่องการแจงแจงลูกและสะกดคำของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 ที่เรียนโดยใช้แบบฝึกทักษะและการเรียนแบบปกติ

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีความมุ่งหมายเพื่อ 1) พัฒนาแบบฝึกทักษะกลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย เรื่องเรื่องการแจงแจงลูกและสะกดคำของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 ที่มีประสิทธิภาพตามเหณฑ์ 80/80 2) เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนกลุ่มสาระภาษาไทยของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 ที่เรียนโดยใช้แบบฝึกทักษะและการเรียนแบบปกติ 3) เปรียบเทียบความคงทนในการเรียนรู้ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 ที่เรียนโดยใช้แบบฝึกทักษะและการเรยนแบบปกติ และ 4) ศึกษาดัชนีประสิทธิผลของการเรียนรู้ด้วยแบบฝึกทักษะกลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย เรื่องการแจกลูกและสะกดคำของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้เป็นนักเรียนชั้นประถมศ฿กษาปีที่ 1 สังกัดโรงเรียนในตำบลเขาคอก สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบุรีรัมย์ เขต 2 ที่กำลังศึกษาในภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2553 จำนวน 2 ห้องเรียน ได้มาโดยการสุ่มอย่างง่าย แล้วกำหนดห้องเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนโคกลอยเป็นกลุ่มทดลอง จำนวน 20 คน และห้องเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนบ้านเขาคอกเป็นกลุ่มควบคุม จำนวน 20 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ แบบฝึกทักษะการแจกลูกปละสะกดคำภาษาไทย ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 จำนวน 10 ชุด แผนการจัดการเรียนรู้ประกอบแบบฝึกทักษะ จำนวน 10 แผน และแบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนเป็นแบบปรนัยชนิดเลือกตอบ 3 ตัวเลือก จำนวน 30 ข้อ โดยมีค่าอำนาจจำแนกตั้งแต่ 0.45-0.75 ค่าความยากตั้งแต่ 0.23-0.60 และค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.92 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าร้อยละ และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติที่ใช้ทดสอบสมมติฐานใช้สถิติ Independent Samples t-test และ dependent Samples t-test ผลการวิจัยพบว่า 1. แบบฝึกทักษะการแจกลูกและสะกดคำภาษาไทย ชันประถมศึกษาปีที่ 1 มีประสิทธิภาพ เท่ากับ 85.20/83.67 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ที่กำหนด 2. นักเรียนที่เรียนโดยใช้แบบฝึกทักษะและการเรียนแบบปกติมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนเรียนไม่แตกต่างกัน แค่หลังการเรียน นักเรียนที่เรียนโดยใช้แบบฝึกทักษะมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนสูงกว่านักเรียนที่เรียนแบบปกติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 3. นักเรียนที่เรียนโดยใช้แบบฝึกทักษะมีความคงทนในการเรียนรู้สูงกว่านักเรียนที่เรียนแบบแกติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 หลังจากที่เรียนผ่านไปแล้วสองสัปดาห์ 4. ดัชนีประสิทธิผลของการเรียนรู้ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 ที่เรียนโดยใช้แบบฝึกทักษะ มีค่าเท่ากับ 0.63 แสดงว่านักเรียนมีความรู้เพิ่มขึ้น 0.63 หรือคิดเป็นร้อยละ 63.00