ปัจจัยที่ส่งผลต่อการดำรงชีวิตประจำวันอย่างมีความสุขเมื่อเกิดโรค โควิด 19 ระบาด กรณีศึกษาหมู่บ้านบัวทอง ตำบลพรสำราญ อำเภอคูเมือง จังหวัดบุรีรัมย์

Abstract

การศึกษาวิจัยเรื่องปัจจัยที่ส่งผลต่อการดำรงชีวิตประจำวันอย่างมีความสุขเมื่อเกิดโรค โควิด 19 ระบาด มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยด้านบุคคลที่ส่งผลต่อการดำรงชีวิตประจำวันอย่างมีความสุขเมื่อเกิดโรค โควิด 19 ระบาด 2) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยด้านสภาพแวดล้อมที่ส่งผลต่อการดำรงชีวิตประจำวันอย่างมีความสุขเมื่อเกิดโรค โควิด 19 ระบาด 3) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยด้านผู้นำที่ส่งผลต่อการดำรงชีวิตประจำวันอย่างมีความสุขเมื่อเกิดโรค โควิด 19 ระบาด คือ สมาชิกหมู่บ้าน บ้านบัวทอง จำนวน 470 คน และผู้วิจัยได้เก็บตัวอย่างข้อมูลจำนวน 222 คน เก็บข้อมูลโดยการใช้แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ( Percentage ) ค่าเฉลี่ย ( Mean ) ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ( Standard Deviation ) และการหาค่าสัมประสิทธิ์สัมพันธ์เพียร์สัน ( Pearson Correlation Coefficient หรือ Pearson’s Product Moment Correlation Coefficient ) และการวิเคราะห์สมการถดถอย (Regression Analysis) ผลการศึกษาพบว่า ปัจจัยที่ส่งผลต่อการดำรงชีวิตประจำวันอย่างมีความสุขเมื่อเกิดโรค โควิด 19 ระบาด ของหมู่บ้าน บ้านบัวทอง มี 2 ปัจจัย ได้แก่ ปัจจัยด้านบุคคล และปัจจัยด้านสภาพแวดล้อมของชุมชน ส่วนปัจจัยด้านผู้นำไม่ส่งผลเชิงบวกต่อการเป็นหมู่บ้านที่มีการดำรงชีวิตประจำวันอย่างมีความสุขเมื่อเกิดโรค โควิด 19 ระบาด โดยภาพรวมทั้ง 2 ปัจจัยจะพบว่าปัจจัยด้านสภาพแวดล้อมของชุมชนและปัจจัยด้านบุคคลส่งผลเชิงบวกต่อ ความสำเร็จในการเป็นหมู่บ้านที่มีการดำรงชีวิตประจำวันอย่างมีความสุขเมื่อเกิดโรค โควิด 19 ระบาด โดยมีนัยสำคัญทางสถิติระดับ 0.1 และพบว่าปัจจัยที่มีความสัมพันธ์เชิงบวกมากที่สุด คือปัจจัยด้านสภาพแวดล้อมของชุมชน อย่างไรก็ตามในการศึกษาผลการวิจัยในอนาคตสามารถศึกษาในปัจจัยอื่นๆ หรือในบริบทต่างไปจากเดิมหรือจะศึกษาในตัวแปรอื่นๆต่อไป