การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อ 1) เปรียบเทียบความสามารถในการพูดภาษาอังกฤษก่อนเรียนและหลังเรียนของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โดยการเรียนภาษาแบบเน้นภาระงานและ 2) ศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ที่มีต่อการเรียนภาษาแบบเน้นภาระงานกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้เป็นนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 จำนวน 52 คน จากโรงเรียนอนุบาลสุรินทร์ ซึ่งเลือกโดยวิธีการสุ่มอย่างง่าย โดยใช้ห้องเรียนเป็นหน่วยในการสุ่มเครื่องมือในการทำวิจัย ได้แก่ การเรียนภาษาแบบเน้นภาระงานแบบทดสอบก่อนเรียนหลังเรียนในการวัดความสามารถด้านการพูดภาษาอังกฤษและแบบสอบถามความพึงพอใจเกี่ยวกับการเรียนภาษาแบบเน้นภาระงานสถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลคือ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและใช้ Dependent Samples t-test ผลการศึกษาพบว่า ความสามารถด้านการพูดภาษาอังกฤษโดยใช้การเรียนภาษาแบบเน้นภาระงานของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 หลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ. 05 และความพึงพอใจของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ที่มีต่อการเรียนภาษาแบบเน้นภาระงานอยู่ที่ระดับความพึงพอใจมาก
This research aimed: 1) to compare the students’ speaking ability before and after using task-based language learning; and 2) to investigate students’ satisfaction after using task-based language learning. The samples were 52 grade 6 students at Anubarn Surin School, selected by using simple random sampling method using classroom as a sampling unit. The research instruments were task-based language learning, lesson plans, English speaking pretest and posttest, and the satisfaction questionnaire. The statistics used to analyze the collected data were percentage, mean, standard deviation, and dependent samples t-test. The findings were that: 1) the students’ post-test mean score was higher than the pretest mean score with statistically significant difference at .05 level; and 2) the students’ satisfaction towards task-based language learning in overall was at the very satisfied level.
