การใช้กลวิธีทดแทนข้อบกพร่องความรู้ด้านคาศัพท์ภาษาอังกฤษของนักศึกษาที่เรียน ภาษาอังกฤษเป็นภาษาต่างประเทศเพื่อใช้ในการแก้ปัญหาด้านคาศัพท์ กรณีศึกษา นักศึกษาสาขาวิชาภาษาอังกฤษ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมาย เพื่อศึกษากลวิธีทดแทนข้อบกพร่องความรู้ด้านคาศัพท์ภาษาอังกฤษ ของ นักศึกษาสาขาวิชาภาษาอังกฤษ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ นักศึกษาสาขาวิชา ภาษาอังกฤษ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ จานวน 109 คนในการตอบแบบสอบถาม โดยการสุ่มแบบอย่างง่าย และการ สุ่มโดยใช้ตารางเลขสุ่มของเครจซี่และมอร์แกน จากนั้นทาการเลือกนักศึกษาสาขาวิชาภาษาอังกฤษ มหาวิทยาลัยราช ภัฏบุรีรัมย์จานวน 7 คน โดยการเลือกแบบเจาะจงในการทาแบบทดสอบความรู้เกี่ยวกับคาศัพท์ เครื่องมือที่ใช้ในการ วิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม ซึ่งผู้วิจัยสร้างขึ้นมีค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับ 0.821 และแบบทดสอบความรู้เกี่ยวกับคาศัพท์ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยสาคัญสรุปได้ดังนี้ 1. จากการวิเคราะห์แบบสอบถามพบว่า นักศึกษาสาขาวิชาภาษาอังกฤษ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์มีการใช้ กลวิธีการใช้ภาษาท่าทางมากที่สุด รองลงมา คือ การถ่ายความหมาย การขอความช่วยเหลือ และการถอดความหมาย ตามลาดับ และเมื่อพิจารณาเป็นรายข้อ พบว่า การใช้ภาษาท่าทางสื่อสารเมื่อไม่สามารถสื่อสารเป็นภาษาอังกฤษได้มี รายงานการใช้มากที่สุด รองลงมา คือ การใช้คาใกล้เคียงกันหรือเหมือนกันหากไม่รู้คาศัพท์ในภาษาอังกฤษ และการขอ ความช่วยเหลือจากเจ้าของภาษาในขณะสนทนา ตามลาดับ ซึ่งผลการวิเคราะห์ค่าเฉลี่ยแสดงให้เห็นว่านักศึกษามีการ ใช้กลวิธีทดแทนข้อบกพร่องความรู้ด้านคาศัพท์ภาษาอังกฤษโดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง (X = 3.07) 2. การใช้แบบทดสอบความรู้เกี่ยวกับคาศัพท์เพื่อสังเกตกลวิธีที่นักศึกษาสาขาวิชาภาษาอังกฤษ มหาวิทยาลัย ราชภัฏบุรีรัมย์ใช้ในการทดแทนข้อบกพร่องความรู้ด้านคาศัพท์ พบว่า กลวิธีที่นักศึกษาสาขาวิชาภาษาอังกฤษ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ใช้มากที่สุด คือ การถอดความหมาย ส่วนวิธีการขอความช่วยเหลือไม่มีนักศึกษาสาขาวิชา ภาษาอังกฤษ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์คนใดใช้กลวิธีนี้