การพัฒนารูปแบบการเลี้ยงสุกรพื้นเมืองตามปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง ของเกษตรกรรายย่อยในลุ่มน้ำโขงตอนล่างโดยกระบวนการมีส่วนร่วม

Abstract

การพัฒนารูปแบบการเลี้ยงสุกรพื้นเมืองตามปรัช ญาของเศรษฐกิจพอเพียงงของเกษตรกรรายย่อยในล่มุน้ำโขงตอนล่างโดยกระบวนการมีส่วนร่วมของผู้เกี่ยวข้อง เลือกพื้นที่และกลุ่มเป้าหมายแบบเจาะจงจากบ้านสี่เหลี่ยมใหญ่ตำบลหนองบัวโคก อำเภอลำปลายมาศ จังหวัดบุรีรัมย์ และบ้านหลักสิบเก้า แขวงจำปาสัก สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว เครื่องมือที่ใช้ประกอบด้วย การสังเกต การสัมภาษณ์ การจัดเวทีร่วมมือด้วยเทคนิค A-I-C การศึกษาดูงาน การทำ SWOT analysis และการทดลองเลี้ยงซึ่งใช้แบบ CRD มี 3 ทรีตเมนต์ของระดับโปรตีนในสูตรอาหารและ4 ซ้ำเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยโดยวิธี lsd และยืนยันความเห็นโดยค่าเฉลี่ยของแบบสอบถาม ผลการวิจัย พบว่า บริบทด้านบวก ได้แก่ บ้านสี่เหลี่ยมใหญ่มีพืชอาหารสัตว์หลายชนิด อยู่ใกล้แหล่งไส้ปลา มีโรงสีชุมชน มีเกษตรกรปลูกมันสำปะหลังชาวบ้านเห็นว่า เลี้ยงง่าย ลงทุนน้อย เพื่อเป็นอาหารและขาย บริบทด้านลบได้แก่ การให้อาหารไม่เหมาะสม ไม่คัดเลือกพันธุ์ ไม่ป้องกันโรค ราคาขายต่ำ และประสบการณ์ความล้มเหลวของกลุ่มในหมู่บ้าน กรณีบ้านหลักสิบเก้าไม่มีปัญหาตลาดแต่การมีส่วนร่วมในชุมชนมีจำกัด ซึ่งรูปแบบที่พัฒนาขึ้นคือ การจัดตั้งกลุ่ม สมาชิกมีคุณสมบัติตามปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง เลี้ยงเพื่อบริโภค จำหน่าย และได้ปุ๋ยคอก ใช้พันธุ์ผสม ใช้คอกหลุม เลี้ยงสุกร 1-2 แม่ สุกรขุน 3 ตัวพ่อพันธุ์ใช้ร่วมกัน ไม่ผสมเลือดชิด อาหารสุกรใช้รำ กระถินแห้ง มันเส้น และไส้ปลาหมัก สุกรขุนใช้โปรตีนร้อยละ 10-12แม่พันธุ์ใช้โปรตีน ร้อยละ 9-10 เสรมิ พชื อาหารสัตว์ ให้ววัคซีนอหิวาต์สกุร ถ่ายพยาธิ สร้างเครือข่าย และพัฒนาอย่างต่อเนื่องคำสำคัญ: การเลี้ยงสุกรพื้นเมือง, ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง, การมีส่วนร่วม, ลุ่มน้ำโขง