Abstract:
บทความวิชาการชิ้นนี้เป็นมุมมองทางวัฒนธรรมดนตรีที่สะท้อนมีบทบาทต่อสังคม โดยในช่วงหนึ่งของเหตุการณ์ทางการเมืองที่เป็นผลพวงจากสงครามเวียดนาม ดนตรีเป็นหนึ่งในยุทธวิธีจากหลายกลยุทธของกลุ่มคอมมิวนิสต์ หรือขบวนการปลดปล่อยแห่งเวียดนามใต้หรือเวียดกง นำเอาดนตรีไปใช้ในกิจกรรมการปลุกระดมให้กับชาวนา ชาวบ้าน ให้เข้าร่วมขบวนการกับกลุ่มตนเอง โดยมีเนื้อหาความหมายของเพลง ในเชิงต่อต้านฝ่ายตรงข้าม ในขณะเดียวกันการต่อต้านจากกลุ่มประเทศอื่นๆเกือบทั่วโลก ได้แสดงบทบาทผ่านดนตรีที่มีเนื้อหาในเชิงสันติภาพเพื่อให้สงครามเวียดนามสงบ
ขอบเขตของบทบาททางดนตรีในปัจจุบันของประเทศเวียดนามและในกลุ่มประเทศ ใกล้เคียง ยังคงอยู่ในระบอบการปกครองแบบคอมมิวนิสต์ ทำให้ประเพณีและวัฒนธรรมดนตรีส่วนหนึ่ง มีขีดจำกัด อันเนื่องมาจากการเมืองในอดีต ซึ่งแตกต่างจากประเทศไทยหรือ ประเทศเสรีอื่นๆ ดังนั้นมุมมองดังกล่าวจึงเป็นข้อสังเกตที่เปรียบเทียบในหลักการของสิทธิทางดนตรีรวมไปถึงงานศิลปะอื่นๆ ซึ่งผู้เขียนได้มีความสนใจในระบอบคอมนิสต์ที่มีบทบาทต่อการห้ามและการสนับสนุนสงคราม โดยใช้ดนตรีเป็นสื่อกลาง