การกำหนดขนาดพื้นที่สังฆกรรมตามพุทธบัญญัติ

Abstract

บทคัดย่อ บทความนมี้ วี ตั ถปุ ระสงคเ์พอื่ วเิคราะหก์ ารก�าหนดขนาดพนื้ทสี่งัฆกรรมตามพทุธบญัญตัิ โดยศกึษาขอ้มลูสดัสว่นของภกิษสุงฆ์ ที่ค่าเปอร์เซ็นต์ไทล์ที่ 95 พบว่า พื้นที่นั่งมีขนาดกว้าง 1,300 มิลลิเมตร ความยาว 1,067.5 มิลลิเมตร ระยะหัตถบาส 500 มิลลิเมตร ได้พื้นที่นั่งของพระสงฆ์ 1.40 ตารางเมตรต่อรูป และเมื่อวิเคราะห์จากรูปแบบผังการนั่งของสงฆ์ในสังฆกรรมแต่ละพิธี ได้พื้นที่นั่งของ พระสงฆ์ 2.30 ตารางเมตรต่อรูป และจากพุทธบัญญัติเกี่ยวกับสีมาที่พระสงฆ์จะพึงกระท�าสังฆกรรมนั้นจะต้องก�าหนดเขตสีมาห้ามไม่ ให้สมมุติสีมาเล็กเกินไป จนไม่สามารถบรรจุภิกษุ 21 รูป นั่งหัตถบาสได้ แสดงถึงพื้นที่สังฆกรรม ต้องมีพื้นที่รวมระยะสัญจรไม่น้อยกว่า 48.30 ตารางเมตร Abstract The objectives of this article were to analyze the area requirement for religious rites performed by Buddhist monks Follow The Buddhist Canon. Having been analyzed with data of Thai monk’s figure at percentiles 95, A sitting area with a width 1,300 mm., length 1,067.5 mm., Hattbas (limited space between each monk) 500 mm. made a seat for one monk which was approximately 1.40 m2 for one monk. When analyze from seat pattern for any religious rites performed made a seat for one monk which was approximately 2.30 m2 for one monk and the Buddhist canon in terms of Sima (boundary marker) for Buddhist monks performing religious rites, Sima was not allowed to be too small to fit 21 monks. This represented that the interior area of Sim must be bigger with 48.30 m2.