Allelopathy : อีกหนึ่งทางเลือกในการควบคุมวัชพืช

Abstract

การจัดการวัชพืชโดยใช้สารเคมีนับเป็นวิธีที่นิยมปฏิบัติกันมากในปัจจุบันเนื่องจากมีความรวดเร็วมีประสิทธิภาพสามารถเลือกทำลายวัชพืชได้อีกทั้งยังใช้ได้ดีกับพื้นที่ที่มีขนาดใหญ่ ซึ่งมีรายงานว่า ในแต่ละปีมีการใช้สารเคมีกำจัดวัชพืชสูงถึง 3 ล้านตันในระบบการเกษตร (Stephenson, 2000) แต่หากการใช้สารเคมีควบคุมวัชพืชติดต่อกันนานๆนั้น นอกจากจะเป็นอันตรายโดยตรงต่อผู้ใช้ยังมีผลทำให้เกิดปัญหาต่อสภาพแวดล้อม ในปัจจุบันการพยายามใช้สารที่ได้จากพืชหรือวัชพืชมาควบคุมการเจริญเติบโตของพืชข้างเคียงเป็นวิธีการที่น่าสนใจ ปัจจุบันมีรายงานค่อนข้างมากที่ยืนยันว่าพืชและวัชพืชหลายชนิดมีสารอยู่ในตัวเองและสามารถขับหรือปลดปล่อยสารนั้นออกมาแล้วไปมีผลต่อการเจริญเติบโตของพืชข้างเคียงหรือสิ่งมีชีวิตอื่นๆ ได้ เรียกกระบวนการนี้ว่า allelopathy และเรียกสารที่มีในต้นพืชนั้นว่าสาร allelopathic ซึ่งถูกค้นพบโดย Molisch ในปี 1937 ซึ่งคุณสมบัตินี้มีผลได้ทั้งทางบวกหรือทางลบคืออาจจะกระตุ้นหรือยับยั้งการเจริญเติบโตของอีกพืชหนึ่ง ดังนั้นการนำความรู้ความเข้าใจด้านนี้มาใช้ประโยชน์ในการควบคุมและวางแผนการจัดการวัชพืชให้อยู่ในระดับที่ไม่ก่อให้เกิดความเสียหายต่อผลผลิตของพืชปลูกในระดับเศรษฐกิจ จึงเป็นทางเลือกหนึ่งที่น่าสนใจและสามารถนำมาใช้ในการจัดการและควบคุมวัชพืชได้เพื่อเป็นการลดการใช้สารเคมีในการกำจัดวัชพืช อีกทั้งยังเป็นการลดปริมาณสารเคมีตกค้างในสิ่งแวดล้อมและในสินค้าเกษตรได้อีกทางหนึ่งด้วย