ผลสัมฤทธิ์ของการใช้ภาษาเขมรเพื่อการสื่อสารเบื้องต้น : กรณีศึกษาจากการเรียนการสอน รายวิชา ๑๕๔๑๕๐๑ ภาษาเขมร ๑ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์

Abstract

บทคัดย่อ งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลสัมฤทธิ์ของการใช้ภาษาเขมรเพื่อการสื่อสารเบื้องต้นและเพื่อศึกษาปัญหาจากการเรียนการสอน ในรายวิชา ๑๕๔๑๕๐๑ ภาษาเขมร ๑ ในภาคเรียนที่ ๒/๒๕๕๖ มีนักศึกษากลุ่มเป้าหมายคือนักศึกษาที่ลงทะเบียนเรียนรายวิชาดังกล่าว จำนวน ๖๘ คน โดยประเมินผลสัมฤทธิ์ของการใช้ภาษาเขมรเพื่อการสื่อสารเบื้องต้นจากเครื่องมือวิจัยที่วัดผลครอบคลุมทักษะการสื่อสาร ได้แก่ การเขียน การอ่าน การพูดและการฟัง ผลการวิจัย พบว่ากลุ่มเป้าหมายได้ระดับคะแนนเป็นค่าเฉลี่ยร้อยละ ๘๔.๐๔ ร้อยละ ๗๓.๕๓ และร้อยละ ๘๒.๑๓ ตามลำดับ จัดว่าอยู่ในเกณฑ์ดี แต่เมื่อวัดผลจากการสอบข้อเขียนคิดเป็นค่าเฉลี่ยร้อยละ ๔๕.๓๘ จัดว่าอยู่ในเกณฑ์ ปรับปรุง ผลการจัดการเรียนการสอนของรายวิชา มีนักศึกษากลุ่มเป้าหมายได้ผลการเรียนระดับ คะแนน A จำนวน ๓ คน คิดเป็นร้อยละ ๔.๔๑ ได้ผลการเรียนระดับคะแนน B+ จำนวน ๘ คน คิดเป็นร้อยละ ๑๑.๗๖ ได้ผลการเรียนระดับคะแนน B จำนวน ๑๑ คิดเป็นร้อยละ ๑๖.๑๘ ได้ผล การเรียนระดับคะแนน C+ จำนวน ๗ คน คิดเป็นร้อยละ ๑๐.๒๙ ได้ผลการเรียนระดับคะแนน C จำนวน ๑๒ คน คิดเป็นร้อยละ ๑๗.๖๕ ได้ผลการเรียนระดับคะแนน D+ จำนวน ๙ คน คิดเป็น ร้อยละ ๑๓.๒๔ ได้รับผลการเรียนระดับคะแนน D จำนวน ๑๓ คน คิดเป็นร้อยละ ๑๙.๑๒ และได้ ผลการเรียนระดับคะแนน E จำนวน ๕ คน คิดเป็นร้อยละ ๗.๓๕ ด้วยจำนวนนักศึกษาที่ลงทะเบียนเรียนมากถึง ๖๘ คน ส่งผลให้บรรยากาศการจัดเรียน การสอนที่แออัดตลอดจนการบรรยายและการจัดกิจกรรมในชั้นเรียนค่อนข้างเป็นไปอย่างไม่ทั่วถึง ซึ่งเป็นปัญหาเกี่ยวกับความเหมาะสมของการจัดหมู่เรียนที่ควรแก้ไขต่อไป ผลงานวิจัยในชั้นเรียนนี้ ยังผลให้ผู้วิจัยในฐานะผู้สอนได้ทบทวนบทบาทของตนเพื่อพัฒนาการจัดเรียนการสอนรายวิชาด้านภาษาและตระหนักรู้ถึงการออกแบบการสอนและการใช้ เครื่องมือที่เหมาะสมกับพื้นฐานความรู้ของนักศึกษา เพื่อให้นักศึกษาเกิดทักษะภาษาเขมรตามวัตถุประสงค์รายวิชา สามารถนำไปประยุกต์ใช้ได้ในโอกาสอันเหมาะสม

คำสำคัญ: ผลสัมฤทธิ์, การใช้ภาษาเขมรเพื่อการสื่อสารเบื้องต้น