การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อถกคำถามว่าเกณฑ์ตัดสินความจริงตามหลัก
กาลามสูตรเรียกว่าเป็นลัทธิประโยชน์นิยมได้หรือไม่ โดยใช้วิธีการวิจัยเชิงปรัชญาเพื่อ
หาคำตอบที่ดีที่สุดจากการประนีประนอมทุกฝ่ายเท่าที่จะทำได้และมีเหตุผลเหนือกว่า
ทุกฝ่าย ผลการวิจัยพบว่า เหตุผลของฝ่ายตรงข้ามที่สนับสนุนว่าเกณฑ์ตัดสินความจริง
ตามหลักกาลามสูตรเป็นลัทธิประโยชน์นิยม แบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มแรก เห็นว่า
เกณฑ์ตัดสินความจริงตามหลักกาลามสูตรเป็นประโยชน์นิยมเชิงตะวันตก กลุ่มที่สอง
เห็นว่า เกณฑ์ตัดสินความจริงตามหลักกาลามสูตรเป็นประโยชน์นิยมเชิงพุทธ ผู้วิจัย
วิจารณ์เหตุผลของฝ่ายตรงข้ามว่า การให้เหตุผลดังกล่าวมีจุดอ่อน 2 ประเด็น ประเด็น
แรก เกิดจากการเลือกตีความเฉพาะส่วนผลของการกระทำแต่ละเลยส่วนเหตุและคำ
วินิจฉัยของวิญญูชน ประเด็นที่สอง เกิดจากการตีความคำว่า “ประโยชน์” ของพุทธ
ศาสนาในความหมายเดียวกับปรัชญาตะวันตก แต่ผู้วิจัยกลับคิดเห็นตรงกันข้ามว่า
ไม่น่าจะเรียกได้เช่นนั้น เพราะแท้จริงแล้วประโยชน์ในพุทธศาสนาเป็นประโยชน์เชิง
คุณค่าสำหรับพัฒนาคุณภาพชีวิต ผู้วิจัยเสนอคำตอบใหม่ว่า เกณฑ์ตัดสินความจริง
ตามหลักกาลามสูตรเป็นแนวคิดหลังนวยุคสายกลาง เพราะมีหลักการ วิธีการ และ
จุดมุ่งหมายเหมือนกัน กล่าวคือ 1) ยึดหลักการไม่ยึดมั่นถือมั่น ย้อนอ่านใหม่หมดไม่
ลดอะไรเลย และแสวงหาจุดร่วมสงวนจุดต่าง 2) ยึดวิธีการคิดอย่างมีวิจารณญาณ
3) ยึดเป้าหมาย คือ การพัฒนาคุณภาพชีวิตทั้งโดยส่วนตนและส่วนรวม
The objective of the research was to
discuss the question “Could criterion of truth
according to Kãlãmasutta could defined to
be utilitarianism?” in the philosophical
approach in order to discover the best
answer which compromise all parties and
will be the superior reason. The research
result was showed that the opposed parties
support the criterion of truth according to
Kalamasutta was defined as utilitarianism
composed of 2 groups ; 1) western
utilitarianism, 2) Buddhist utilitarianism. The
researcher found that the opposed reasons
had two weak points; 1) the hermeneutics
was done especially on the consequences of
the action by neglecting the consideration of
causes and the diagnosis of the responsible
men, 2) the hermeneutics of the word
“Useful” in Buddhism as same meaning of
utilitarianism in the western philosophy. On
the other hand, the researcher had purpose
that useful in Buddhism give the answer
should not to be utilitarianism because
in Buddhism the valuated benefits for the
development of life quality. The researcher
proposed the new that the criterion of truth
according to Kalamasutta was a criterion
philosophy because they had the same
principles, methods, and aims ; 1) both
supported the detachment principle, reread
all reject none concept and seek variety
2) both critical thinking 3) their objectives
were the development of the life quality
by individual and public approach.
